W treści reguł jednego spośród męskich zgromadzeń zakonnych zawarte jest stwierdzenie: „Pracując wśród ubogich i ludzi marginesu, pozwolimy się przez nich ewangelizować, ponieważ oni często przyczyniają się do tego, że w nowy sposób słyszymy Ewangelię…”. Słowa te uzasadniają bezdyskusyjnie, jak ważne jest duszpasterstwo specjalne. Obejmujące osoby będące „wędrowcami donikąd”. Zatem nie tylko duszpasterstwo więzienne dotyczące osadzonych w jednostkach penitencjarnych. Będące działalnością prowadzoną za bramą, murem i kratami a zarazem kończące się przed bramą i w świecie nieograniczonym murami i kratami. Tym zwykle bardzo brutalnym wobec byłych więźniów, których społeczeństwo zmienia w ludzi bezrobotnych i bezdomnych, z wszystkimi tego skutkami.
DUSZPASTERSTWA SPECJALNE
aktywność laikatu w parafii